Sutra se navršavaju 22 godine od početka varvarske agresije NATO-a na Saveznu Republiku Јugoslaviju /SRЈ/, a dejstva SAD i njihovih marionetskih saveznika 1999. godine pravnici, doktori, eksperti otvoreno nazivaju – genocidom i ekocidom, piše “Ruska gazeta”.
Vašington i Brisel, navodi list, nastavljaju da prebacuju svu krivicu za tragediju na Balkanu isključivo na Srbe i njihove lidere, dok u ovom i danas nemirnom regionu i dalje traju istrage i diskusije o zločinu Sjeveroatlantske alijanse.
Portparol Ministarstva inostranih poslova Rusije Marija Zaharova skrenula je pažnju međunarodne javnosti na to što NATO mnogo govori o prijetnjama evropskoj bezbjednosti iako su glavna prijetnja njihove neodgovorne akcije koje vode eskalaciji tenzija i ekološkoj katastrofi u samom centru Evrope.
Prema njenim riječima, protiv Јugoslavije nije upotrijebljena samo radioaktivna municija, već su vršeni ciljani napadi po različitim preduzećima, što je dovelo do izlivanja tona toksičnih i kancerogenih hemijskih jedinjenja na okolne teritorije i rijeke, uključujući i Dunav.
– Nažalost, još niko nije kažnjen za ove zločine. To je, takođe, norma zapadnog mejnstrima da ne priznaju sopstvene greške – ističe Zaharova.
Zar je SRЈ jedini primjer? Irak, Libija i mnoge druge tačke na planeti. Došli, uništili, otišli, nisu se izvinili, niti kažnjeni. Ali, zato uče druge kako treba živjeti i šta je to sloboda. U okviru Alijanse postoji svojevrsno čišćenje od odgovornosti, gdje dominira osjećanje svedozvoljenosti jer niko ne kažnjava.
Zaharova je ukazala i na to da je u Srbiji pokrenuta prva individualna tužba protiv NATO-a za nadoknadu štete po zdravlje nastalu upotrebom municije sa osiromašenim uranijumom tokom bombardovanja 1999. godine.
– Više od 2.000 ljudi, i Srba i Albanaca, već se obratilo advokatima za pomoć o sličnim temama – navela je Zaharova.
Nakon više od dvije decenije od agresije NATO-a na SRЈ u pogođenim oblastima na jugu Srbije pokazatelji za niz bolesti, uključujući rak, i dalje su mnogo veći od nacionalnog prosjeka, navodi “Ruska gazeta”.
List ukazuje da je takve tragove NATO ostavio kao rezultat i drugih svojih “humanitarnih misija”, pa je tako na sjeveru Libije, poslije bombardovanja, registrovana radijacija veća od dozvoljene vrijednosti, što je karakterističan potpis NATO-vih “humanitaraca”.
Nanošenje dugotrajne i ozbiljne štete prirodnoj sredini i zdravlju ljudi, predstavlja direktno narušavanje međunarodnog humanitarnog prava i postaje ustaljena praksa ponašanja država članica NATO-a, napominje list.
Zaharova je ocijenila da zemlje članice Alijanse očigledno strahuju od stvaranja presedana za naknadne isplate odštete svim žrtvama.
– Stoga je NATO dosljedno negirao vezu između širenja malignih tumora, leukemije i masovne upotrebe municije Alijanse sa osiromašenim uranijumom na jugu Srbije, smatrajući da je povezivanje ovih činjenica neutemeljeno – rekla je Zaharova.
Čak i nekoliko stotina vojnika NATO-a koji su služili u okviru KFOR-a stradalo je od dugoročnih posljedica agresije Alijanse na Јugoslaviju, napominje se u tekstu.
To je potvrđeno, na primjer, nizom presuda italijanskih sudova po tužbama predstavnika italijanskih oružanih snaga koji su 1999. godine bili u KFOR-u, a kasnije stradali od onkoloških bolesti.
Mladi Srbi nisu bili svjedoci NATO agresije, ali nastavlja se na ovaj ili onaj način uticaj dugoročnih posljedica, navodi “Ruska gazeta”.
Upravo zbog toga za zemlju je jako važno da nastavi pažljivo dokumentovati i sistematizovati dokaze zločina NATO-a na teritoriji SRЈ, bazirane na naučnim istragama.
Možda će tužbe protiv NATO-a i aktivnosti međuresorne komisije koju je 2018. godine osnovao srpski parlament pomoći u utvrđivanju istine i dovesti do kažnjavanja odgovornih, tako da se to više nikada ne ponovi, piše list.
Zanimljivo je i to da, prema riječima stručnjaka, prije početka bilo koje vojne operacije, Pentagon i CIA unaprijed izračunavaju kakav se profit može dobiti po njenom završetku. Pri tome je važno da na vlasti budu potrebni ljudi, koji će se “boriti za demokratiju”, a istovremeno omogućiti svojim jučerašnjim pokroviteljima i braniocima da dođu do “debelih komada”.
Dokaz takve politike može se naći u činjenici da je bivši američki državni sekretar Medlin Olbrajt postala vlasnik najvećeg mobilnog operatera na Kosovu, a general Vesli Klark, koji je komandovao NATO snagama tokom bombardovanja Јugoslavije, uložio je u obradu uglja na Kosovu.
Osim toga, zaboravlja se da je u septembru 2000. godine Okružni sud u Beogradu u odsustvu razmatrao krivični postupak protiv Bila Klintona, Medlin Olbrajt, Vilijama Koena, Tonija Blera, Robina Kuka, Džordža Robertsona, Žaka Širaka, Huberta Vedrina, Alana Rišara, Gerharda Šredera, Јozefa Fišera, Rudolfa Šarpinga, Havijera Solane i Veslija Klarka. Sud ih je proglasio krivim za počinjenje zločina protiv SRЈ, određujući kaznu zatvora od 20 godina.
NATO bombardovanje SRЈ trajalo je od 24. marta do 10. juna 1999. godine. Intervencija NATO-a je izvršena bez odobrenja Savjeta bezbjednosti zbog optužbi da srpske snage bezbjednosti vrše etničko čišćenje kosovskih Albanaca.
