U nedelju 15. juna 1862, oko 16h, na Čukur česmi se našlo nekoliko turskih vojnika, nizama, i nekoliko Srba sa testijama da natoče vode. Posvađali su se oko toga ko će prvi da natoči vodu. U toj svađi jedan srpski šegrt je slučajno razbio testiju jednom nizamu na šta se ovaj razljutio pa je udario dječaka u glavu i ranio ga. Dječak se zvao Sava Petković i bio je šegrt bakalina Alekse Nikolića. Došlo je do sukoba, pa je ubrzo i srpska policija bila o tome obavještena. Mihailo Barlovac, upravnik policije beogradske varoši, poslao je Simu Nešića sa nekoliko žandarma na mjesto događaja. Sima je tada otpratio ranjenog šegrta kući, a nizama su odveli u srpsku policiju.
U prolasku jednom uskom ulicom između sedišta turske i srpske policije, nizam je pokušao da se otme i pobjegne u tursku policiju. U tome su ga htijeli sprečiti Sima Nešić i žandarm Đorđe Nišlija. Međutim, Turci nizami su zapucali sa prozora svoje policije pri čemu su na mjestu ubili Simu i Đorđa, a nekoliko srpskih policajaca su ranili.
Od ovoga se uzrujala cijela okolina i cijela varoš. I kad je pala noć počele su da pucaju puške po cijeloj dužini šanca i oko kapija koje su Turci bili zatvorili. Naročito je bilo veliko puškaranje na Velikoj pijaci (sadašnji Univerzitetski park). Turska policija je zauzela busiju u svom sjedištu, a srpska u Kapetan Mišinom zdanju koje se tada dovršavalo. Te noći Srbi sravne sa zemljom spoljašnje gradske kapije, sve osim Stambol kapije.
Iz grada na Kalemegdanu, Turci upute jednu jaku četu nizama kao pomoć turskoj policiji u varoši. Onda je predsjednik srpske vlade, Ilija Garašanin, tražio da se ta četa vrati u grad. Komandant čete jedva je na to pristao, ali je tražio garancije. Ministar unutrašnjih poslova, Nikola Hristić uputio je tada žandarmerijskog poručnika Ivka Prokića sa jednim vodom žandarma da nizame sprovede u grad. Međutim, blizu gradske kapije, Turci ospu plotun i ubiju poručnika Ivka i više žandarma. Bilo je i među Turcima ubijenih, među njima i njihov komandant. Glavni cilj je ipak bio postignut, Turci su vraćeni u grad i varoš je pošteđena pokolja.
Sutradan, posredovanjem predstavnika garantnih sila, sklopljena je neka vrsta primirja. U utorak 17. juna bio je svečani pogreb poginulih Sime Nešića i poručnika Ivka Prokića. Opelo je držao mitropolit beogradski Mihailo sa mnogo sveštenika, a u svečanosti je učestvovala vojska i žandarmerija. Kada je sprovod iz Saborne crkve stigao do sadašnje Kolarčeve zadužbine grunuli su sa grada topovi. Narod se razbežao, a sanduci sa mrtvacima ostali su na sred ulice. Ovo bombardovanje se nastavilo i trajalo od 9 sati ujutro do 16h popodne.
Kod Čukur-česme je podignut spomenik poginulom dječaku, djelo srpskog vajara Simeona Roksandića.
