Srpska pravoslavna crkva i njeni vjernici proslavljaju danas praznik Svetog Dimitrija Solunskog, u narodu poznat kao Mitrovdan.
Sveti Dimitrije je rođen u Solunu u trećem vijeku poslije Hrista za vrijeme cara Maksimilijana. Kada je od cara dobio naređenje da progoni hrišćane, on se na to nije obazirao već je javno propovijedao hrišćansku vjeru.
Kada je car čuo da je solunski komandant i sam hrišćanin, naredio je da ga bace u tamnicu gdje je mučen, a potom pogubljen. Solunski hrišćani su ga tajno sahranili, a na mjestu njegovog groba kasnije je podignuta crkva. Sveti Dimitrije je proglašen zaštitnikom grada Soluna.
Dani oko Mitrovdana ratnih 1992.i 1994. se ne zaboravljaju, jer su se tada vodile najvažnije bitke za Nevesinje, Hercegovinu ali i cijelu Republiku Srpsku.
Veliki je značaj obe Mitrovdanske ofanzive.
U dvije mitrovdanske bitke iz 1992. i 1994. godine odbranjeni su Nevesinje i Hercegovina.
U Mitrovdanskoj bici 1992. godine poginula su 42 borca, a ranjeno ih je 750. Na Mitrovdan 1994. godine poginula su 22 borca, dok ih je 140 ranjeno.
Postoji istinita priča koja je ostala zapisana u crkvenim knjigama o događaju koji se desio u jesen tih devedesetih godina u jednom Pravoslavnom hramu u Solunu, tačnije u crkvi Svetog Dimitrija Solunskog gdje i počivaju njegove svete mošti.
Nakon večernjeg Bogosluženja kada se vjerni narod razišao, žena koja je čistila i održavala crkvu i dvorište ugledala je na vratima hrama čovjeka sa kopljem i mačem, obučenog u ratničke oklope za kojimje ostajao krvav trag.
Umorna od posla zagalami na čovjek: ,, Gdje ulaziš takav u Božiji hram ?” On se blago okrenu prema njoj i umornim glasom reče: ,, Pusti me sestro, dolazim iz ljutog boja, bitke. Odbranišmo od dušmana jednu malu zemlju Hercegovinu i u njoj jedan mali grad i bratski narod srpski i pravoslavni. ”
Čovjek nestade, a žena se prepade uvidjevši krvav trag koji ostaje iza njega. Pozva sveštenika a kasnije i episkopa.
Taj trag ih je kroz crkvu odveo do ćivota gdje počivaju mošti Svetog Dimitrija koji je u tom momentu ležao sav mokar i krvav.
Nakon ovog događaja postoje vjerovanja da se Sveti ratnik Dimitrije razljutio na neprijatelje, došao i odbranio na Mitrovdan Hercegovinu i narod u njoj, što su pokazale i rane na mnogobrojnim neprijateljiskim vojnicima koji ostadoše mrtvi duž Podveležja i nevesinjskog ratišta.Rane od mača i koplja.
