Na današnji dan 1960. godine umro je u Peredilkinu ruski pisac Boris Leonidovič Pasternak.
Rođen je 10. februara 1890. godine u Moskvi, u jevrejskoj porodici. Rođenje i život u izrazito umjetničkoj porodici, s kraja XIX i početka XX vijeka, moralo je ostaviti uticaj na ličnost i stvaralaštvo Borisa Pasternaka. Otac mu je bio slikar, a majka pijanistkinja, pa je od ranog djetinjstva bio okružen umjetnošću. Tako se u djetinjstvu sretao u svom domu sa Levitanom, Serovim, Skrabinom, Rilkeom i mnogim drugim poznatim umjetnicima. U dom Pasternakovih dolazio je i Tolstoj da sluša muziku koju je izvodila Borisova majka pijanistkinja Rozalija Pasternak.
Bio je pjesnik, novelista, romanopisac i prevodilac. U mladosti je bio futurista. Poezija mu je pretežno tematski apolitična, literarna i intelektualna. Piše i poeme sa temom prve i druge ruske revolucije.
Godine 1922. izlazi mu pjesnička zbirka „Život, moja sestra“ (u ruskom jeziku život je imenica ženskog roda) koja mu je donijela književno ime i učinila ga poznatim u književnim krugovima i kod čitalaca.
Nekoliko godina prije početka Drugog svjetskog rata Pasternak se sa svojom ženom doselio u Peredelkino – selo za pisce koje je udaljeno nekoliko kilometara od Moskve. Bio je ispunjen ljubavlju prema životu, a to se reflektovalo u imenu njegovog autobiografskog heroja Živaga, koje je izveo iz ruske riječi „živ”. Za još jedan poznati lik iz ovog romana, Laru, je rečeno kako je nastala po modelu njegove ljubavnice Olge Ivinskajske.
Kako su Sovjetski autoriteti na ovu knjigu gledali s neodobravanjem, “Doktora Živaga” je prokrijumčario Pasternakov prijatelj Ajzaja Berlin, te ga je objavio u italijanskom prevodu u italijanskoj izdavačkoj kući Feltrineli 1957. godine, a naknadno je preveden i objavljen u mnogim zemljama nesovjetskog bloka. Godine 1958. i 1959. američko izdanje ovog romana provelo je 26 nedjelja na vrhu bestselerske liste Njujork Tajmsa. Iako niko od njegovih sovjetskih kritičara nije imao priliku da pročita ovaj zabranjeni roman, neki od njih su javno zahtijevali da se Pasternak izbaci iz SSSR-a. To je dovelo do šaljive ruske izreke koja se koristi kako bi se ismijavala kritika književnosti, kao što su: „Nisam pročitao Pasternakovo djelo, ali ga osuđujem”.
U SSSR-u je roman objavljen tek 1988. Po romanu „Doktor Živago„ je 1956. snimljen istoimeni film u režiji Dejvida Lina, a 2002.godine reditelj Đakomi Kaprioti snimio je drugu ekranizaciju ovog, u to vrijeme svjetskog bestselera. U Rusiji je 2005. Aleksandar Proškin snimio televizijski serijal od 11 epizoda “Doktor Živago”.
Godine 1958. Borisu Pasternaku je dodijeljena Nobelova nagrada za književnost sa obrazloženjem „ za vidne zasluge u savremenoj lirskoj poeziji i za književno stvaralaštvo na tradicionalnom poprištu velike ruske proze“, na šta su vlasti u Sovjetskom Savezu grubo reagovali kao na provokaciju, pa su uslijedili neviđeni pritisci da se laureat Pasternak odrekne ovog najvećeg svjetskog priznanja za literaturu, što je on na kraju i morao uraditi.
Tek 1989. diploma i medalja Nobelove nagrade uručene su u Stokholmu pjesnikovom sinu Evgeniju Pasternaku.
