Majmunske boginje izaziva virus majmunskih boginja, pripadnik iste porodice virusa kao i velike boginje, mada su one mnogo manje ozbiljne.
Stručnjaci kažu da su šanse za zaražavanje od njih vrlo male.
Uglavnom se javljaju u zabitim dijelovima zemalja centralne i zapadne Afrike, blizu tropskih prašuma.
Postoje dva glavna soja virusa – zapadnoafrički i centralnoafrički.
Dvoje zaraženih pacijenata u Velikoj Britaniji doputovalo je iz Nigerije, tako da je vrlo vjerovatno da boluju od zapadnoafričkog soja virusa, koji je obično blag, ali to je još nepotvrđeno.
Treći slučaj bio je zdravstveni radnik koji se zarazio virusom od jednog od pacijenata.
Četiri najskorija slučaja – tri u Londonu i jedan na sjeverozapadu Engleske – nemaju poznatih veza među sobom ili bilo kakav istorijat putovanja. Izgleda da su se virusom zarazili u Velikoj Britaniji.
Iz Agencije za zdravstvenu bezbjednost Ujedinjenog Kraljevstva kažu da svako ko sumnja da je zaražen treba da posjeti lekara, ali prvo da pozove dom zdravlja ili kliniku da se najavi.
Virus je registrovan i u Švedskoj, Portugalu, Španiji, Americi i Kanadi.
Kakvi su simptomi?
Prvobitni simptomi su: temperatura, glavobolja, oticanje, bol u leđima, bol u mišićima i opšta malaksalost.
Kad vam opadne temperatura, može da izbije osip, često prvo na licu, a potom da se proširi i na druge dijelove tijela, najčešće na dlanove ruku i tabane na nogama.
Osip, koji umije izuzetno da svrbi, mijenja se i prolazi kroz različite faze prije nego što konačno formira krastu, koja kasnije otpade.
Lezije mogu da ostave ožiljke.
Infekcija obično prođe sama od sebe i traje između 14 i 21 dan.
Kako ih dobijete?
Majmunske boginje mogu da se prenesu kad se neko nađe u bliskom kontaktu sa zaraženom osobom.
Virus može da uđe u tijelo preko pukotina na koži, respiratornog trakta ili očiju, nosa ili usta.
Prethodno nije opisana kao seksualno prenosiva bolest, ali može da se prenese direktnim kontaktom tokom seksa.
Može da se prenese kontaktom sa zaraženim životinjama kao što su majmuni, pacovi i vjeverice, ili preko predmeta kontaminiranih virusom, kao što su posteljina i odjeća.
Koliko su opasne?
Većina slučajeva virusa je blaga, nešto slično varičelama, i prolaze sami od sebe u roku od nekoliko nedjelja.
Majmunske boginje, međutim, ponekad umiu da budu i ozbiljnije, a ima navoda da su izazivale smrt u zapadnoj Africi.
Koliko su česte epidemije?
Virus je prvi put identifikovan kod majmuna u zatočeništvu i od 1970. godine prijavljene su sporadične epidemije u 10 afričkih zemalja.
U SAD je 2003. godine izbila epidemija, što je bilo prvi put da je ova bolest zabilježena van Afrike.
Pacijenti su se zarazili ovom bolešću preko bliskog kontakta sa prerijskim psima koje su se zarazili od raznih sitnih sisara uvezenih u zemlju.
Zabilježen je ukupno 81 slučaj, ali nijedan se nije završio smrću.
Nigerija je 2017. godine doživjela do sada najveću zabilježenu epidemiju, otprilike 40 godina nakon što je zemlja imala posljednjih potvrđeni slučaj majmunskih boginja.
Bilo je 172 osumnjičena slučaja majmunskih boginja, a 75 odsto žrtava bili su muškarci starosti između 21 i 40 godina.
Kako izgleda liječenje?
Ne postoji konkretno liječenje za majmunske boginje, ali epidemije mogu da se zaustave prevencijom infekcije.
Vakcina protiv velikih boginja pokazala se 85 odsto efikasnom u prevenciji majmunskih boginja i još uvijek se ponekad upotrebljava u tu svrhu.
Da li treba da budemo zabrinuti?
Stručnjaci tvrde da se ne nalazimo na ivici nacionalne epidemije, a prema Javnom zdravlju Engleske, rizik po javnost je mala.
Profesor Džonatan Bol, profesor molekularne virusologije sa Univerziteta u Notingemu, rekao je: „Činjenica da je samo jedan od 50 kontakata prvobitno zaraženog pacijenta obolio od majmunskih boginja pokazuje koliko je ovaj virus slabo zarazan.”
„Pogrešno je vjerovati da se nalazimo na ivici nacionalne epidemije.”
/izvor: BBC na srpskom/ /Foto: Getty Images/
