Na današnji dan, 02. avgusta 1876. godine, rođen je srpski lingvista Aleksandar Belić, profesor Univerziteta u Beogradu, predsjednik Srpske kraljevske akademije /poslije Drugog svjetskog rata Srpska akademija nauka i umjetnosti – SANU/ od 1937. do smrti 1960. i član svih slovenskih akademija.
Poslije završene Velike škole u Beogradu studirao je slovensku filologiju i lingvistiku u Odesi i Moskvi. Osnovao je i uređivao časopise “Južnoslovenski filolog” i “Naš jezik”. Osnivač je srpske moderne dijalektologije i jedan od tvoraca naučne sintakse. Riješio je složen problem opšteslovenskog akcenatskog sistema. Pod njegovim rukovodstvom SANU je izdala prvu knjigu velikog “Rečnika književnog i narodnog jezika”. Napisao je oko 500 rasprava, jezičkih ogleda, naučnih kritika, polemika i prikaza. Djela: “O jezičkoj prirodi i jezičkom razvitku” /dva toma/, “Pravopis srpskohrvatskog jezika”, “Dijalekti istočne i južne Srbije”, “O dvojini u slovenskim jezicima”, “Galički dijalekat”.
